...

Bedankt Iedereen !!!
Langs deze weg willen we dan ook iedereen nogmaals bedanken voor de berichtjes op de blog en de vele mailtjes die we kregen. Het was leuk om zoveel nieuws te ontvangen. Jammer genoeg konden we niet altijd een mailtje terugsturen vandaar dit blogverhaal.

Hier nog even een foto van de populairste Disneyfiguur volgens onze blog-enquête ... DONALD DUCK met 63% van de stemmen.


Enkele statistieken: Ook leuk waren de toffe reacties op deze blog, velen hebben onze vakantie meegevolgd/gelezen. Om een idee te geven, we hebben met een gemiddeld aantal bezoekers van 55 per dag op onze weblog, met een piek van 171 bezoekers op 25 juli 2008. We hebben via Belstat deze statistieken laten bijhouden.

Nogmaals hartelijk dank aan allen, het was een geweldige, onvergetelijke vakantie.

Dag 28-29 - 18 & 19 aug 2008 - Terug in België --> Bey, Bey Florida

Terug op Belgische bodem. Iedereen had spijt dat men moest vertrekken. Onze vliegreis is vlot verlopen. Om 9u30 zijn we uitgecheckt in het hotel. Het binnenbrengen van de huurwagen bij Alamo vergde enkel een probleem bij het zoeken van de return van Alamo. Wij dachten dat dit vlakbij de luchthaven gelegen was maar Miami Airport is zo groot dat het wel een kwartiertje rijden van de luchthaven gelegen was. Omdat het regende en we liefst 14 koffers en twee buggy's moesten meenemen werd dit een niet te onderschatten opdracht om in een taxibus te stappen. Gelukkig verliep het vlotter dan verwacht. Bij de luchthaven zelf hebben we meteen een boy aangesproken die ons enorm goed geholpen heeft. Zelf wisten we niet wat, hoe en waar we precies moesten zijn. Hij heeft ons begeleidt tot bij de douane. On time zijn we aldaar om 12u00 vertrokken en was het drie uurtjes vliegen tot in New York. Hier moesten we bij het verlaten van het vliegtuig niet meer door de douane en konden we zonder ons iets te moeten aantrekken van al onze koffers gewoon naar gate 41 gaan. Dit was aan de overkant van de terminal gelegen en daardoor hadden we twee volle uren over om rustig iets te eten en te drinken. Bij het vertrek hier om 17u00 verliep alles vlot en zouden we een uur eerder dan gepland in Zaventem landen. Dat was buiten onze voorbuur gerekend die moest melden dat het scherm niet goed werkte om de veiligheidsinstructies te volgen. Wel klank maar geen beeld. De band moest teruggespoeld worden (wat vijf minuten in beslag zou nemen) en vier keer na elkaar in het Engels, Nederlands, Frans en Spaans werd het filmpje overgedaan. Hierdoor misten we onze start en stonden we tweedes in rang van starten maar aan de rechterkant en dus fout. Er moesten nog 12 vliegers voor ons opstijden waardoor we een vertraging van 40 minuten opliepen. Het goede nieuws was volgens de piloot dat we nog even een mailtje of telefoon konden doen naar het thuisfront. Een magere troost vonden wij! Toch zijn we dan vertrokken zonder regen en uiteindelijk geland in Brussel om 7u35. We hadden de voorbije dagen heel wat miserie gehoord met bagageafhandeling maar gelukkig was buiten de rijen koffers die er nog zichtbaar stonden, geen probleem. Gepakt en gezakt zijn we met D&V luchthavenvervoer veilig naar huis gereden. Bij onze thuiskomst werden we verwelkomd door oma en opa die alles onder controle hebben gehouden tijdens ons vakantieavontuur. Ik was wel enorm blij dat zij mijn was van net voor het vertrek, de strijk ervan en boodschappen had gedaan. Buiten alle klusjes gerekend die opa heeft uitgevoerd. Een thuiskomst om van te dromen! Hoewel het nu wel echt tijd was dat we terug thuis waren heb ik begrepen. Jammer genoeg zal ik de volgende dagen het gazon en de tuin terug mogen onderhouden. Bedankt nogmaals voor alles, oma en opa. Jullie Award is welverdiend! Bij dit laatste bericht nemen we dan ook met spijt in het hart afscheid van Amerika. Zeker weten dat we hieraan nog een vervolg breien. Je had gelijk, Chris en Ilse, het is een microbe die ons net als jullie te pakken heeft.

Dag 27 - 17 aug 2008 - Taxiboot Fort Lauderdale & Hard Rock Café Hollywood FL

Onze laatste dag hebben we niet zomaar voorbij laten gaan. Voor de middag snel ingepakt en het verslag op de blog gezet. Na de middag vertrokken naar 'Hollywood' weliswaar in Florida. Dus niet het Hollywood waar dé sterren wonen; Hollywood in Californië. Hoewel we deze sterhuizen vandaag wel hebben gezien maar daar later meer over. De straten waren er opvallend breed. Telkens een vierbaansrijbaan met dan nog in het midden een berm en dwarse parkeergelegenheid. De huizen waren in wijken gebouw met muren eromheen. Eigenlijk een heel apart gevoel wanneer je er doorreed. Helemaal anders dan we gewoon zijn. In de Walmart zijn we gestopt om een extra koffer en een weegschaaltje te kopen. Of het nu allemaal zal meekunnen blijft nog de vraag. Dat zullen we morgen weten. Na dit korte bezoek zijn we op zoek gegaan naar 'Fort Lauderdale'. The Venice of America' ookwel genoemd. Deze tip hadden we gekregen van Danny Flamand, man van An. Bedankt hiervoor want het was de moeite waard om dit gezien te hebben. We zijn er gaan varen met een watertaxi. Deze hadden we vooraf niet besteld en hoewel het laat was vreesden we voor een boot. Maar dat was niet nodig. Geregeld meerden er hier bootjes, watertaxi's aan op vaste stopplaatsen die zijn aangegeven. Je stapt er gewoon naar toe en vaart met hem mee. De rondvaart duurde een uur. We moesten er voor ons vijf $61 voor betalen. Wat je hiervoor in de plaats kreeg was fenomenaal. Je vaarde net echt door Hollywood. Onvoorstelbaar hoe groot deze kastelen zijn. Voor biljoenen kapitaal is hier aanwezig. Elke biljardair heeft hier wel een optrekje. Weliswaar is dit meestal hun tweede verblijfplaats en komen ze hier enkel maar tijdens de winterperiode naar toe wanneer het hier aangenaam vertoeven is. Nu is het voor hen te warm. Niet alleen enorme huizen maar de jachten die er bij of in de nabijgelegen haven liggen zijn onvoorstelbaar. Daar kan het bootje van onze koning en koningin niet aan tippen. Toch zag je naast deze weelde en rijkdom enorm veel daklozen en junkies rondhangen op straat. Toen ons Nieke naar het toilet moest ben ik haar gaan terugroepen omdat een dame die net uit het toilet kwam me aansprak en zei dat er raar volk in het toilet rondhing. Het stonk erdrugs. Dit was de allereerste keer dat we ons onveilig voelden op straat naar de hoewel er veel politie aanwezig was.

Na dit gingen we door naar het Hard Rock Café Hollywood Florida om er een hapje te eten. Dit Hard Rock Café is gelegen in een hotel met casino. Nog nooit had ik in zo'n speelzaal binnengeweest. Lennert, Daphne en Nieke keken hun ogen uit; zoveel speelkasten en gokspelen. Al vlug stond er een steward naast mij.

De kids mochten hier zelfs onder begeleiding van hun ouders niet binnen. Hij wees ons de weg naar het Café waar we iets aten en dronken. Na de nodige souveniers te kopen zijn we terug richting auto gestapt. Die stond op een enorm grote parking gelegen rond het hotel. Al evengroot dan de parking bij Busch Gardens. Nummer onthouden was hier ook de boodschap om je wagen terug te vinden. Na dit ging het richting hotel waar we onze laatste nacht zullen doorbrengen. Morgen om 9:30 (Amerikaanse tijd) vertrekken we hier, dan stijgen we op om 12:40 vanuit Miami naar New York om dat daar op 17:55 op te stijgen richting Brussel, daar landen we om 0:30 Amerikaanse tijd, dus dinsdag 07:30 Belgische tijd zijn we terug op Belgisch grondgebied. Hopelijk valt het allemaal wat mee en vallen er niet te veel zieken. Tot thuis! We houden jullie op de hoogte!

Dag 26 - 16 aug 2008 - Zwemmen met Dolfijnen, Key West & Hard Rock Café Key West

Een enorm vermoeiende dag. 250 km rijden om tot het uiterste punt te komen van Amerika; Key West langs alle Florida Keys. Dit lijkt niet ver maar met de snelheidsbeperkingen hier is het een lange tocht van vijf uur. Vandaag had voor iedereen een unieke ervaring moeten worden. Jammer genoeg had ons Nieke net vandaag Tante Roza op bezoek en mocht ze niet in het water bij de dolfijnen om ermee te zwemmen. Voor de rest is alles prima verlopen en heeft iedereen genoten van de laatste uitstap van deze vakantie, die er jammer genoeg bijna opzit. Morgen is het onze laatste dag en zullen we met pijn in het hart moeten afscheid nemen. Ik weet zeker dat er een traantje weggepinkt zal worden. Het was voor ieder van ons een droom waarin we een maand lang in mochten leven. Vanmorgen zijn we om 7u30 vertrokken richting 'Dolphin Research Center' gelegen op Grassy Key waar we om 11u zijn toegekomen. We hadden hier een reservering gemaakt om met de dolfijnen te gaan zwemmen. Reserveren is hier nodig want er wordt dagelijks maar een beperkt aantal mensen toegelaten bij de dolfijnen. Alles was volgeboekt. Voor de komende dagen waren trouwens alle reservaties geannuleerd omdat ze er maandag een orkaan verwachten. Wij hadden dus enorm veel geluk en waren de laatste bezoekers die ze toelieten voor de komende dagen. Wij hadden gekozen voor het programma van de 'Deep Water Encounter'. Dit houdt in dat je volledig in het water gaat bij de dolfijnen om er echt mee in het water te zwemmen. Hoewel Lennert nog geen vijf is en de kids het Engels niet machtig zijn was dit gelukkig geen hindernis.

Vooraleer de pret van start konden gaan kregen we eerst nog een uurtje opleiding over welke dingen we zeker niet mochten doen. Bv: aan de kop van de dolfijn vastnemen (anders kan hij niet ademen), onze handen in zijn mond (met enorm veel scherpe tanden) steken en niet over zijn buik wrijven. We kregen er een kennismaking van de herkomst van de ongeveer 20 dolfijnen. Blijkbaar hebben de meesten die hier toekomen al een zwaar leven achter de rug. Ze zijn gewond geraakt, komen uit pretparken en krijgen hier hun rust,... Zo kwamen we ook te weten dat hier drie generaties zitten. De oudste, Theresa, is er al meer dan 50 jaar. Wat enorm oud is voor een dolfijn. Wij hadden geluk dat we met twee dolfijnen mochten zwemmen. Tursi, een dolfijn die in verschillende films had meegespeeld. Zij is op rust en heeft het hier prima naar zijn zin. (Net als alle andere dolfijnen trouwens. Zij zwom samen met oma Theresa. Dan kwam het hoogtepunt waar Lennert en Daphne al zolang naar uitzagen. Op een platvorm gingen we het water in. We mochten om de beurt zwemmen. Ronny en ik gingen eerst zodat de kids konden zien wat ze precies moesten doen. Eerst dachten we dat het niet zou kunnen voor Lennert en Daphne omdat ze het Engels niet zo goed machtig zijn en het toch in diep water is en de gebaren voor de dolfijnen nog niet echt goed konden toepassen. Toch lukte het hen en konden ze een toer zwemmen in het water, hangend aan de bovenvin van de dolfijn. Ronny zwom met twee dolfijnen. Lennert zat zelfs op zijn staart zodanig dat hij heen en weer zwiepte. Tursi genoot hier van en gaf zelfs een zangconcert voor hem. Verder gingen we nog met hen dansen, een watergevecht houden en ze kwamen ons zelfs in het water hun vinnen geven. Als afscheid kregen we een kus van hen, zongen ze nog een lied en lieten hun mooiste sprongen in het water zien. Echt een unieke ervaring die we niet snel zullen vergeten. Als beloning kregen ze nadien zoet water (dus zonder zout) (dat ze met een darm en trechter in de maag van de dolfijn deden) en heel wat vis. Na dit halfuurtje dolfijnpret ging het richting Key West.

Het was er niet zo ver af (70 km) maar door de snelheidsbeperking is het toch nog twee uurtjes verder. Je mocht hier op gans de Keys max 55 miles per uur rijden; op sommige stukken zelfs maar 35 of 40. Het is een lange, eentonige weg maar je hebt er wel een prachtig zicht naast jou voor in de plaats. Blauw water, eilanden, boten,... We zijn zelfs langs de 'Seven mile bridge' gereden. Aangekomen op Key West zijn we meteen het zuidelijkste punt van Amerika gaan opzoeken en hebben we het huis van Ernest Hemingway bezocht en de plaatselijke pub (Sloppy Joe's bar) die hij bezocht.

Bij het terugrijden kwamen we langs het Hard Rock Café Key West, waar we iets gegeten hebben. Ja, onze derde deze vakantie! Veel gezelliger als die van Miami aan de binnen en buitenkant maar wel iets kleiner. Weer enkele souveniers gekocht en dan... richting hotel want het was nog vijf uur terugrijden. Om 23 uur kwamen we hier aan. We voelden ons net familie Flodder bij het binnengaan van het hotel. Iedereen stond er opgekleed in de inkom terwijl wij als verzopen kiekens met natte kleren en een paar volgepropte zakken binnen kwamen. De boy die onze wagen opende dacht er het zijne van toen hij de deur van onze wagen opende. Dat zag je zo. Ronny zei hem al lachend dat we morgen onze wagen gingen proper maken. Klaarblijkelijk had hij het niet begrepen en dacht dat hij het moest doen . Kan hier niet, klonk het. Gelukkig kon hij er na enige verduidelijking ook om lachen. De liftdeur stond gelukkig open zodat we snel op onze hotelkamer waren. Morgen zullen we onze wagen moeten uitmesten en onze koffers maken. Hopelijk raakt alles er in.

Dag 25 - 15 aug 2008 - Miami Bayside & Hard Rock Café Miami

Vandaag zijn we een dagje in de buurt van het hotel gebleven. Voor de middag hebben we genoten van het zwembad aan het hotel. Dit heeft zoutwater en dat was voor de kids een mindere ervaring. Daarna zijn we naar de echte zee achter ons hotel gegaan. We konden er heel diep ingaan vooraleer je kon zwemmen. Enorm helder water; je kon het witte zand onder je voeten zo zien. Lennert genoot wel meer van het zand dan van de zee. Daphne heeft samen met hem schelpen aan het zoeken geweest. Ze vond enkele unieke exemplaren die mee in de strandtas naar huis moesten.

Nadien ging het richting hotelkamer waar we snel een douche hebben genomen en ons klaargemaakt hebben om naar het Hard Rock Café in Miami iets te gaan eten. Dit is gelegen in Miami Bayside, in het Bayfront Park aan de Biscayne Blvd. Om daar te geraken moesten we door Downtown Miami waar we de Metromover zagen, een automatisch bestuurd busje dat rijdt over een monorail dat precies op één verdieping hoog rijdt. Het volgt een traject van ongeveer 4km lang rond het centrum van Miami. De rit duurt 10 minuten. Als we zondag uitgerust zijn gaan we dit zeker nog doen. Verder enorm hoge buildings waar je al draainissen van krijgt als je naar boven kijkt. Onze wagen konden we er gemakkelijk parkeren op een betaalparking midden op een grote weg vlak bij Miami Bayside. Hier kan je gaan shoppen, eten of gewoon plezier maken. Wij gingen eerst op zoek naar het Hard Rock Café Miami dat helemaal achteraan bij het water ligt. Het zag er verlaten en leegstaand uit aan de buitenkant. We wisten zelfs niet goed waar de eigenlijke ingang was. Eénmaal binnen weer de gitaren en attributen tegen de muren. We kregen van een gedienstige garçon een leuke plek in het midden van het restaurant.

Dit café had maar één verdieping en was heel wat minder spectaculair ingericht dan dat van Orlando. Wel hebben we van de garçon een menukaart meegekregen met orginele kaft. Iets wat je normaal gezien totaal niet meekrijgt. Een uniek verzamelitem dat een speciaal plekje zal krijgen in onze kelder. Het eten was weer lekker, hoewel we dit keer niet alles opkregen. Na dit bezoek met natuurlijk de shop niet te vergeten, zijn we terug richting haven getrokken om er nog te genieten van de boten die waren aangemeerd en klaarlagen om te vertrekken. De kids mochten van de kapitein van de Thriller, een speedboat zoals wij er althans nog geen hadden gezien, even plaatsnemen achter het stuur. Om een ritje te maken met deze boot moest je $32 neertellen per persoon. Dit hebben we niet gedaan. We zijn verdergestapt en zagen nog tal van jachten en een piratenschip aangemeerd liggen. Verder hebben we nog even het Bayside Marketplace binnengestapt om er Sebago's te kopen voor Ronny. In één winkel hadden ze er wel maar niet naar de smaak van Ronny. We zullen een andere keer verder moeten zoeken. De kids hadden intussen ook hun gading gevonden. Nieke en Daphe gingen bengi-trampoline springen en Lennert genoot intussen van zijn trein en de paardemolen.

Daarna zijn we door Downtown Miami terug naar Miami Beach gereden dat enorm knap verlicht was. Iedereen is snel onder de wol gekropen want morgen vertrekken we om 6:00 richting Keys. Daar gaan we zwemmen met de dolfijnen. Iets waar we allen al lang naar hebben uitgekeken. Ronny heeft zonet zijn camera getest met het onderwateromhulsel dat hij gekocht heeft. Hopelijk werkt het ook echt in het water anders hebben we na vandaag geen beelden meer met de camera. En nu... een korte slaap!

Dag 24 - 14 aug 2008 - Everglades Alligator Farm

Vandaag zijn we naar de Everglades Alligator Farm geweest. De oudste alligatorboerderij in Zuid Florida. Van ons hotel is het een uurtje rijden (80 km). De heenrit verliep vlekkeloos. Bij onze aankomst was het wel snikheet (96°F). We zochten de koelte meteen op en gingen eerst een snakje eten. De kids kozen 'chicken fingers' en wij 'alligator bites. Echt heerlijk kon je het niet noemen zo'n gefrituurde kleine vleesjes met een sausje. Daarna zijn we een kijkje gaan nemen bij de slangen. Om 1:00 werd een demonstratie, snakeshow, gegeven met twee slangen; een kleine en een grote. Allebei reuzegevaarlijke beesten. Met de grootste zijn we op de foto gegaan. De kids hadden er enorm veel schrik van. Lennert en Nieke hielden het voor bekeken en durvden geen van beiden het dier om de nek te hangen.

Daphne wilde hem uiteindelijk wel een keer om haar schouders. Toch een knappe prestatie want die slang had echt vieze, blauwe ogen en een sissende tong. Daarna een ritje met de airboat waar iedereen zich blijkbaar in kon vinden; het werd tijd voor wat actie bij Lennert. Aangezien we wat lang hadden staan praten met de man bij de slangen was er geen keus meer op de boot om zelf een plaatsje uit te kiezen. De kids en Ronny moesten vooraan zitten. Dit waren de slechtste plaatsen volgens de man. Je werd er enorm nat en kon er best de camera niet bijhebben.

Achteraan heb ik met de camera kunnen plaatsnemen. Een leuke rit; in het begin ging het langzaam aan omdat er veel te zien was. Je kon de schildpadden, vissen en alligators bewonderen. Het was wel gevaarlijk en je moest je handen goed binnen de boot houden. Wonder boven wonder heeft iedereen zijn vingers nog. Na dit trage gedeelte moesten we koptelefoons, die we bij het opstappen gekregen hadden, opzetten en ging het in razende vaart over gras en water heen. Ongelooflijk met welke snelheid we over het water gleden. Voor iedereen indrukwekkend. Het briesje deed enorm deugd met zo'n warm weer. We werden door elkaar geblazen. En aangezien de man twee keer rechtsomkeer maakte met zijn boot tegen hoge snelheid kwam er heel wat water in de boot zodat vooral de kids lekker nat waren. Na dit zijn we naar de alligatorshow gegaan.

Een man toonde hoe gevaarlijk deze dieren wel zijn en deed een aantal trucjes. Met verwonderde blikken hebben we zitten kijken. We hadden zelfs schrik dat er iets zou gebeuren. De man trok het beest het water uit, ging op een alligator zitten, trok zijn bek open en legde zelfs zijn kin op de bek van de alligator. Na dit liet hij een kleine alligator zien van twee jaar oud. Hij kleefde zijn bek toe en daarna mocht iedereen ermee op de foto. Dat wilden we alle vijf; een knappe prestatie van de kids!

Het voelde helemaal niet slijmerig aan. Het was gewoon een droog en voelde aan alsof je een handtas vasthield die ademde. Na dit gingen we nog een kleine wandeling maken door het moeras. Weliswaar op een aangelegd pad met hoge draad er rond. We zagen van heel dichtbij alligators in hun natuurlijke omgeving en zelfs twee nesten waren er. Daarna ging het om 3:00 richting alligator voederen. De alligators wisten klaarblijkelijk hoe laat het was want ze kwamen zelf tegen die tijd uit het water. Ze lagen op en onder elkaar. Knap om zo'n reuze beesten te zien lopen. Bij een dubbele afspanning gooide de bewaker grote witte muizen bij de alligators. Je zag goed hoe de alligators er geen doekjes om winden en de muizen met kop en staart kapotbijten en naar binnen slikten. Gelukkig waren er geen kandidaten om hier eens achter de draad te kruipen want die mensen hadden we nooit meer teruggezien.

Na dit ging het richting kooien met krokodillen, florida panters en schildpadden. Als laatste bezochten we het groeicentrum van alligators; een soort kwekerij waar alligators van een maand tot ongeveer vier jaar oud zaten.

En na dit ging het richting hotel. Aangezien het onderweg zo hard regende zijn we niet eens meer bij de Golden Corral gestopt. Wel even langs de Publix gegaan om wat inkopen te doen zodat we morgenvroeg een ontbijt kunnen eten op de kamer. We zijn hier immers goed geïnstalleerd."In Memory of The Six Million Jewish Victims of The Holocaust" staat er een monument, nl. The Holocaust Memorial. Verder hebben we het Art Deco District even doorgereden en een villawijk (met politiebewaking) binnengereden waar kastelen met jachten aan het water staan. Het is hier net alsof je door Monaco rijdt. We hebben onze ogen al de kost moeten geven. Gelukkig moet je hier geen tuinman spelen, opa! Hier zou het gereedschap dat je kocht niet voor voldoen.

Onze wagen moeten we bij de ingang van ons hotel achterlaten en wordt dan weggezet. We waren de camera vergeten uit de auto te halen. Toen ik de sleutel ging vragen om hem op te halen, ging een boy zelf naar de wagen om hem te halen. Hier mag je zelfs niet tot bij je eigen wagen gaan. Echt vervelend; we kunnen ons nu al voorstellen hoe erg het moet zijn om een echte ster te zijn. Verschrikkelijk. Geef ons maar ons gewone levendje! Hoewel het zicht hier wel prima is en we volop verder genieten van onze vakantie!