Dag 05 - 26 juli 2008 - Kennedy Space Center & Medieval Times

Hallo allemaal, weer een zware, vermoeiende maar wel enorm leerrijke dag vandaag. We bezochten het John F. Kennedy Space Center van de NASA, 125 km verder. Een immens groot domein (140.000 are) waar je naartoe geloodst wordt langs een lange, zeer comfortabel rijdende 'Highway'. Hier vind je echt nog ongerepte natuur. Onze eerste alligators hebben we vandaag gezien. Ook een pelikaan, reigers en enkele arenden en hun broednest in een boom. Er leven hier naar het schijnt wel 500 verschillende soorten dieren. Bij het uitstappen van onze wagen kwam de hitte weer op ons af. Ik voelde de warmte door de zolen van mijn schoenen heen. Gelukkig bestaat er zonnecrème factor 50, een hoedje en een zonnebril om ons tegen de zon te beschermen. Onze tickets hadden we al dus aanschuiven hoefden we niet bij de ticketinkom. Een enorm strenge controle gebeurde bij de ingang van het bezoekerscomplex. En ja, Ronny was de trubblemaker vandaag. Hij moest wel drie keer door de detector gaan. Ook onze bagage (camera, handtas, portefeuille, GSM en fototoestel) werd grondig bekeken. Het fototoestel moest worden opgezet en laatste beelden werden bekeken. Ronny moest zelfs op zijn GSM het cijfer 5 typen. Eenmaal binnen besloten we eerst de Robots Scouts te doen omdat dit echt iets voor kinderen is. Wij vonden het oké. Lennert beleefde er minder pret aan en wilde naar de échte raketten. Hij wilde de lucht in. Vandaar dat we meteen op één van de tourbussen zijn opgestapt richting échte lanceerbasis. Om de vijftien minuten vertrekken er hier drie bussen volgeladen met bezoekers richting lanceerbasis.

Echt lang aanschuiven hoef je dus weer niet te doen. Ook hier werden de nodige veiligheidscontroles doorgevoerd. Alle passagiers werden geteld en de buschauffeur moest zijn route aanvragen alvorens hij vertrok. Weer moest er een controlepost gepasseerd worden. Een eerste halt deed de bus bij de observatietoren. We gingen meteen naar de vierde verdieping om alzo een prachtig zicht te hebben op de echte lanceerbasis en de gebouwen eromheen. Door de warmte smaakte een echt ruimteijsje 'Space Dots' hier genaamd goed. Van daaruit ging het met de bus naar het Apollo/Saturn V Center waar we een kijkje konden nemen in 'The Firing Room Theater' waar we de lancering herbeleefden van de Apollo vanop de eerste rij in de 'Launch Control Center'. Het was echt indrukwekkend. Zelfs de ramen daverden toen de raket de lucht in ging. Een unieke ervaring. In de hal ernaast konden we deze raket van heel dichtbij bekijken alsook ruimtewagentjes, machines,... en konden we zelfs een maansteen aanraken. Ja Chris we hebben jouw geheim plekje gevonden. Vanaf nu ben je niet meer de enige die een maansteen heeft aangeraakt. In het 'Space Food restaurant' hebben we onze dagelijkse fastfood verorberd. Helemaal niet te eten; aardappelen met schil gewoon in stukjes gedaan en gebakken, hamburgers die niet te eten zijn. Na dit ging het richting International Spacestation Center waar we in een echte rakket een kijkje konden nemen en we kennis konden maken met de werkruimtes van de astronauten. Hier waren we Lennert bijna verloren. Hij had zich even verstopt. Hij kon erom lachen, wij iets minder. Langs het grote NASA gebouw en enkele andere industriegebouwen zoals de trainingsgebouw en communicatiecenter reden we terug met een tourbus richting bezoekerscomplex. Veel tijd restte ons niet meer aangezien we om 19 uur werden verwacht in Medieval Times voor een dinner en een echt ridderspektakel. We konden nog net enkele souveniers meepikken en reden dan op ons gevoel richting Kissemee aangezien onze Tomtom blijkbaar in een of andere beveiliging was gezet en we deze niet konden afzetten. Gelukkig had ik de folder in de auto liggen met een klein plannetje. En of de mensen hier vriendelijk en behulpzaam zijn, Nadia. We stonden aan het rode licht en waren bedenkelijk aan het zoeken welke richting we uit moesten. In de wagen naast ons zat een koppel dat spontaan teken deed en de raam opende om te zeggen dat we rechtsaf moesten. Tof hé. Maak je in België niet mee.

Een groot wit kasteel kon toch niet zo moeilijk te vinden zijn langs de Hwy. 192. Nog net op tijd kwamen we aan. De koning, prinses en prins stonden ons al op te wachten bij de inkom van het kasteel. We kregen de rode kroon opgezet en werden naar binnen geloodst. In een grote hal werden we toegesproken door een ridder. Hier kregen Daphne en Nieke een echte prinsessenhoed en ridder Lennert koos voor een rode vlag. Een zwaard hadden ze trouwens al in de villa gekregen bij aankomst. Binnengekomen kregen we onze plaatsen toegewezen. Wij hadden de rode tafel 8. We hadden een enorm goed zicht op het midden van de piste. Het spektakel kon beginnen. We kregen een slaaf toegewezen en hij bracht ons alle eten. Opvallend was dat er geen bestek op de tafels lagen. Eerst kregen we tomatensoep die je moest drinken uit je pannetje. Daarna kip, sparerib met aardappelen wat je met je handen moest eten. Als dessert kregen we een echt kasteelgebakje. Echt leuk om meegemaakt te hebben. Weerom werden er prachtige beelden en leuke filmpjes gemaakt. De batterijen van de camera en van het fototoestel waren helemaal leeg vandaag. Lennert stal weer de show. Hij stond zelfs zo hard te supporteren voor de rode ridder dat hij zelf met zijn vlag begon mee te vechten. Het eten zelf vond hij minder leuk want hij wist niet goed hoe beginnen en wilde zijn handen niet vuilmaken. Hij mistte een doekje. Nieke en Daphne waren de prinsessen van de dag en genoten enorm van de shows met de paarden. Na afloop zijn we moe maar voldaan naar huis teruggereden. Op naar de volgende dag...